Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Στην Παναγιά την Περβολιτσιανή, 8 Σεπτεμβρίου 2015




Γιορτάσαμε και φέτος στις 8 Σεπτέμβρη την Παναγία στα Περβολίτσια. Είχε έλθει πολύς κόσμος, ενώ οι γυναίκες του Συλλόγου είχαν ετοιμάσει νόστιμα κεράσματα.




















Η Σου και ο Ρότζερ, μόνιμοι κάτοικοι του Νίππους και πολύ καλοί φίλοι όλων των Νιππιανών, πρόσφεραν καφέ, τσικουδιά και νόστιμα σπιτίσια κέικ στις φίλες και τους φίλους του Συλλόγου που παραμέρισαν για λίγο στο όμορφο σπίτι τους, πλάι στην Παναγία.






Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Επιστροφή στο Νίππος, του Βαγγέλη Κακατσάκη



Δημοσιεύουμε παρακάτω την ομιλία που έκανε ο Βαγγέλης Κακατσάκης στη σύναξη των απανταχού Νιππιανών στις 16 Αυγούστου 2015. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στα Χανιώτικα Νέα στις 25 Αυγούστου και στο ιστολόγιο του Βαγγέλη την ίδια μέρα.


Η αρχοντιά και η πρεπιά
του νιππιανού αέρα
μας εμονομεριάσανε
εκείνη την ημέρα.

Στο Νίππος! Οπου, όπως γράφω σ’ ένα ποίημά μου, «πολλά βράδια» κι ας βρίσκομαι αλλού, «πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι/ -στράτα στρατούλα της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά λημέρια:/ στην αυλή των βασιλικών και του ασβέστη,/ στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη,/ στον βολβό ενός κρίνου». Εδώ, που «με βρίσκει το κουδούνισμα της άλλης μέρας», όταν «πρέπει να ξαναγίνω μεγάλος».

Σύναξη των απανταχού Νιππιανών για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία του χωριού μας, με πρωτοβουλία και ευθύνη του Συλλόγου Γυναικών “Περβολίτσια” (στα μέλη του, ιδιαίτερα στην Εύη, τα εύσημα!) το βράδυ της 16ης Αυγούστου. Στον απόηχο της καμπάνας της Παναγίας που σήμανε κι εφέτος στη Χάρη της, ενώ τα τζιτζίκια είχαν αρχίσει, πριν χαράξει η μέρα, να ψέλνουν το απολυτίκιο παραφρασμένο κατά μία λέξη: «Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει το Νίππος ου κατέλιπες, Θεοτόκε!».

Επιστροφή στις ρίζες. Επιστροφή στις μνήμες. Επιστροφή στις μνήμες που σταυροδένονται με τις ρίζες. Στον ίσκιο ενός κυπαρισσιού που η κορφή του τόσο ψηλότερα τοξεύει τον ουρανό, όσο βαθύτερα οι ρίζες του πηγαίνουν στη γη.

Επιστροφή στις ρίζες που μας λιτανεύουν οι μνήμες. Στις γειτονιές του χωριού. Στη Μεσοχωριά και στο Κατωχώρι, στο Μούρος και στις Κατούνες, στα Μυτιληνιανά και στον Ασπρουγα. Εκεί, όπου παιδιά «με γρατζουνισμένα γόνατα, κουρεμένα κεφάλια και ακούρευτα όνειρα», για να χρησιμοποιήσω στον πληθυντικό έναν στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, στέλναμε τα πρώτα χαιρετίσματα στον ήλιο. Στον Τίμιο Σταυρό και στις άλλες 12 εκκλησίες του χωριού μας. Εκεί που μάθαμε στην πράξη αυτό που ο Γιάννης Ρίτσος έχει γράψει σ’ ένα απ’ τα λιανοτράγουδά του: «Δυο κάρβουνα στο θυμιατό και δυο κουκιά λιβάνι/ κι ένας σταυρός από καπνιά στ’ ανώφλι της πατρίδας».

Επιστροφή στο Ραφιόλι και στον Οχουδο, στους Άι-Γιάννηδες και στην Παναγία του Κλάδου, στη Γρεν – Ελέ και στον Κάντουνα, στα Κληματσίδια και στους Βλάσηδες, στον Αρμό και στα Μουριά. Και βέβαια στην Αννιτσα, όπου, όπως και “στην Μπάνιτσα και στου Καλερογιάννη”, ο θησαυρός που κρύβεται περιμένει “τον άξιο να τον βγάλει”, για να θυμηθούμε τη γνωστή παραγγελιά. Οπου γης ζευγάρισε Νιππιανός ζευγάς κι όπου χαράκι κάθισε Νιππιανός βοσκός.
Επιστροφή σε άλλες εποχές. Για πολλούς από μας, περισσότερα κι από πενήντα χρόνια πίσω· στην πατρίδα της παιδικής ηλικίας. Σε εποχές δύσκολες, μα αγαπησιάρικες, σε χρόνια πέτρινα, μα αξέχαστα. Στα χρόνια εκείνα που θέλαμε να φύγουμε «μ’ όλους τους καιρούς, μ’ όλους τους ανέμους» και στα οποία θέλουμε σήμερα πριν «η ψυχή μας κάνει πανιά», για να θυμηθώ τον Γιώργο Σεφέρη, να επιστρέφουμε ολοένα και συχνότερα.

Επιστροφή ημών των ζώντων, αλλά και των τεθνεώτων. Ολων, χωρίς καμία εξαίρεση των χωριανών μας που βρίσκονται στο Επουράνιο Νίππος. Ωσεί παρόντες κι αυτοί το βράδυ εκείνο. Ντυμένοι με τα καλά τους, τα κυριακάτικά τους, ρούχα. Ωραίοι και ακέραιοι, ως υπήρξαν στην καθημερινότητά τους. Με τις όποιες λίγες μικροκακίες τους και τις πολλές, ατελείωτες, καλοσύνες τους. Ενας απ’ αυτούς και ο αγαπημένος όλων μας Κοτσιφογιάννης, ο Γιάννης του Κοτσιφονικολή, που έφυγε απ’ τους τελευταίους, πριν από έξι μήνες, για το δίχως γυρισμό ταξίδι και που κάναμε εκείνη την ημέρα, το πρωί στον Τίμιο Σταυρό, το μνημόσυνό του.

Να υπάρξει συνέχεια στην πρώτη σύναξη των απανταχού Νιππιανών. Να γίνεται στην πλατεία του χωριού μας, στην πλατεία του Άι – Γιώργη, στην Πλατέα μας, Αύγουστο μήνα. Στον ίσκιο της Μαδάρας, κάτω απ’ το βλέμμα του Κατσίγαρη. Η ευχή μου. Μην ξεχνώντας ότι, εντέλει, παράδοση δεν είναι τόσο αυτό που παραλάβαμε εμείς απ’ τους παλιότερους, όσο αυτό που εμείς παραδίδουμε στους νεότερους…

Για ιδές περβόλιν όμορφο, για ιδές κατάκρυα βρύση/ κι όσα δεντρά ’μπεψεν ο Θιος, μέσα ’ναι φυτεμένα,/ κι όσα πουλιά πετούμενα, μέσα ’ναι φωλεμένα./ Μέσα σ’ εκείνα τα πουλιά ευρέθ’ ένα παγώνι/ και χτίζει τη φωλίτσαν του σε μια μηλιάς κλωνάρι…

Χανιώτικα νέα (25.08.2015)



Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Η καλοκαιρινή μας εκδρομή στη Γραμβούσα και στο Μπάλο Κισσάμου, 18 Αυγούστου 2015




Ο Σύλλογός μας πραγματοποίησε στις 18 Αυγούστου εκδρομή στη Γραμβούσα και στο Μπάλο Κισσάμου. Το λεωφορείο γέμισε, μαζί μας ήταν και αρκετοί χωριανοί και φίλοι από τα γύρω χωριά. Ανάμεσά τους και η κυρία Ευμορφία Βαγιάκη – Μπαντουράκη, από το Βαφέ, γνωστή και αγαπητή συγγραφέας, η οποία μάλιστα μας μίλησε για την ιστορία της περιοχής, καταλήγοντας με τη σημασία να μαθαίνει κανείς την ιστορία του τόπου του  για να την αγαπά και να τη φροντίζει όσο γίνεται περισσότερο.




Ήταν μια όμορφη μέρα, όπως δείχνουν και οι παρακάτω φωτογραφίες:






















Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

Σύναξη των απανταχού Νιππιανών, 16 Αυγούστου 2015






"Καλησπέρα σε όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα μας και είμαστει ιδιαίτερα ευτυχείς γι’αυτό. Τ’ονειρευόμαστε χρόνια τώρα, να βρεθούμε όλοι μαζί, στο Νίππος και να που «αναμαζωχτήκαμε» στον 7°χρόνο λειτουργίας του συλλόγου «Περβολίτσια». 

Οι πιό πολλοί ξέρετε τη διαδρομή μας, γιά τους άλλους μια σύντομη υπενθύμηση:  Ξεκινήσαμε το 2009, δεν ακολουθήσαμε την πεπατημένη, δεν είχε  ξαναγίνει βέβαια Σύλλογος...Γυναικών στο Νίππος. «Αλλο πάλι τούτο» και χωρίς να ελέγχεται απο... άντρες! Οι μικρές   κοινωνίες, δεν «αγαπούν» τα καινούργια.

Αυτά τα χρόνια, ο δρόμος μας δεν ήταν και τόσο εύκολος. Επανεμφανίστηκαν «τα μύρια δεινά της μικροψυχίας: αμφισβήτηση, δυσπιστία, καχυποψία, επιπλήξεις, οι δοκιμασμένες  συνταγές  που... δεν έπιασαν! Είχαμε κι’ έχουμε πάντα στο νού μας, την προβολή και ανάδειξη της ποιότητας  ζωής στο χωριό μας, την προκοπή του - γιατί το προικισμένο Νίππος, έχει πολλά προσόντα και χαρίσματα - γι’αυτά δεν  είστε  απόψε εδώ;

Τα πρώτα χρόνια, ο παπα-Μιχάλης  στέγασε το σύλλογο μας στην αίθουσα της εκκλησίας  και τον ευχαριστούμε ξανά και θερμά για όλα. Δεν περιορισθήκαμε σε κουβεντούλα κι’ ανταλλαγές συνταγών στις δεκαπενθήμερες συναντήσεις μας. Γρήγορα- στην πορεία- έγινε επιτακτική η ανάγκη για δική μας στέγη. Το παλιό νηπιαγωγείο σχεδόν ερειπωμένο, όμως  δεν είχαν πέσει..οι τοίχοι!  ήταν διαθέσιμο, αφού κανείς  δεν ήθελε τέτοιο κελεπούρι!!  Μετά απο αίτηση μας στον τότε Δήμο Κρυονερίδας, μας παραχωρήθηκε το κτίσμα ως έδρα του Συλλόγου και ο Δήμος τοποθέτησε και καινούργια πορτοπαράθυρα. Ευχαριστούμε τον τότε δήμαρχο κ. Γρηγ. Μαρκάκη και τον επιτετραμμένο επί των πολιτιστικών κ. Μαν. Νικολούδη, για τη βοήθεια του και τη συνεργασία των υπηρεσιών του Δήμου, τότε στο ξεκίνημά μας ήταν μια «καλή πράξη » για το Νίππος και αποφασιστική για το Σύλλογο.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον σημερινό δήμαρχο Αποκορώνου κ. Χαράλ. Κουκιανάκη, το 2010 ήταν αντινομάρχης, και μας βοήθησε πολύ για τη μεγάλη συνεστίαση μας, δεν το ξεχάσαμε...

Ευχαριστούμε τους απόδημους  νιππιανούς - που θυμούνται και αγαπούν το χωριό τους - για τις προσφορές  ενίσχυσης, που τόσο μας βοήθησαν στην ανακαίνιση του κτιρίου.

Με τη θέληση, την  επιμονή και το μεράκι, αποκτήσαμε και τον απαραίτητο εξοπλισμό.

Μας παραμόνευε όμως  η «κρίση» που τόσο αγρίεψε απο τότε κι’ακόμα εδώ είναι, όλοι μας την έχουμε υποστεί, και μας ζόρισε... Με συνεχείς  ελιγμούς σε πολλούς τομείς, κάναμε και εμείς... «περικοπές» στα σχέδιά μας. Παρ’όλα αυτά, είμαστε και σήμερα ακόμη πεπεισμένες, πως ότι κάναμε ήταν θετικό και χρήσιμο για το χωριό μας, αυτή είναι πάντα η προτεραιότητα μας.  

Δημιουργήσαμε τη Δανειστική Βιβλιοθήκη  με τη βοήθεια πολλών από σας.

Ανακαινίσαμε το « ιατρείο που ντρόπιαζε» το χωριό μας, ασχοληθήκαμε με τα μικρά παιδιά του χωριού, τα δωρεάν μαθήματα αγγλικών σε δύο επίπεδα, τη «Δημιουργική Απασχόληση» επι δυό καλοκαίρια, βοηθήσαμε ενεργά και τη «Χείρα Βοηθείας» όσο μπορούσαμε.

Επεμβάσεις του Συλλόγου «ξεκλείδωσαν» διακριτικά κάποιες «κοινωνικές δυσκολίες» συνανθρώπων μας.

Δεν κάνω «κατάλογο δραστηριοτήτων»  τονίζω όμως  ότι μέσω του Συλλόγου,οι γυναίκες του Νίππους έκαναν για το χωριό, ό,τι δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τώρα.  Διαθέτουμε, από δωρεές, 4 υπολογιστές  και περιμένουμε από το Δήμο, την «κανονική» σύνδεση Internet  για να ξεκινήσουμε το προσεχές πρόγραμμα που έχουμε ετοιμάσει, για μικρούς και μεγάλους...

Φτάσαμε στο 2015 κι’ έχουμε  γίνει «παράδειγμα προς μίμηση»  για τα γύρω χωριά, όπου...«ξεφύτρωσαν» κι’ εκεί διάφοροι σύλλογοι, με τους οποίους  ήδη συνεργαζόμαστε.

Η σκιά και πικρία στο όραμα: Η έλλειψη ενδιαφέροντος  των νεώτερων για την αλλαγή της σκυτάλης.                                                                                                                                                                                                                                                                                                 


Έτσι άνοιξε τη σύναξη των απανταχού Νιππιανών στις 16 Αυγούστου 2015 η Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Νίππους "Περβολίτσια"  Εύη - Packeu - Κακατσάκη που διοργάνωσε και την εκδήλωση. Μετά την παρουσίαση των δραστηριοτήτων του Συλλόγου, η Πρόεδρος συνέχισε με τον παρακάτω χαιρετισμό:

Καλησπέρα   Αιδεσιμώτατοι, κα Βαγιωνάκη - η βουλευτής της επαρχίας μας τιμά ξανά το χωριό μας με την παρουσία της, κ. Δήμαρχε, Νιππιανές, Νιππιανοί, Νιππιανάκια

καλώς ήλθατε στο...χωριό σας, τον τόπο που σας γέννησε. Θα τον γιορτάσουμε τον ερχομό σας στο Νίππος απόψε, θα πιούμε ένα κρασί για το «ξανασμίξιμο» Εμείς οι πιό μεγάλοι, ανιστορούμαστε τα γλέντια και τα πανηγύρια του Τιμίου Σταυρού σ’ αυτήν εδώ τη πλατεία πριν από.. δεκαετίες. Η σύναξή μας είναι ένα αφιέρωμα τιμής και μνήμης στους Νιππιανούς, σε όλες τις προηγούμενες γενιές, και σ’ αυτούς που «έφυγαν» πρόσφατα, δεν τους ξεχνούμε... Η παρουσία τους, παραμένει ζωντανή σε όλων μας την καρδιά και μας λείπουν... συμμετέχουμε στη θλίψη της κάθε οικογένειας.  Η ζωή όμως, συνεχίζεται κι’ έχουμε χρέος απέναντι στις γενιές που έρχονται, να μεταβιβάσουμε άθικτα τα όσα μας παραδόθηκαν.

Δεν θα άρεσε στους πατεράδες  και τους παππούδες μας, μια σύναξη σαν την αποψινή, να ’ναι «βουβή» δίχως τις κοντυλιές της λύρας... Σεβόμενοι τη μνήμη των «απόντων» και τον πόνο των δικών τους,  απόψε δεν θα χορέψουμε. Οι μουσικοί μας σήμερα, είναι νιππιανάκια: Ο Γιώργος Κοτσιφάκης  ο Μανούσος Γκούβερης κι ο Γιώργος Μαρκετάκης, παίζουν για σας αφιλοκερδώς, για να συνεχίσουμε το έθιμο απόψε, με μαντινάδες για την περίσταση και τη συνοδεία της λύρας. «Καλός ο σπόρος, Καλός  ο τόπος,  Καλό και το μαξούλι»,   Ετσι δεν το έλεγαν οι παλιοί μας;  Μπράβο παιδιά, όλο το χωριό σας ευχαριστεί, ιδιαίτερα ο σύλλογος μας. 

Θα σας προβάλλουμε σε λίγο μερικές απο τις παληές φωτογραφίες, όσες καταφέραμε να μαζέψουμε για αρχή. Χρωστούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Μιχ. Βαλσαμάκη. Παρά το ότι δεν είναι νιππιανός, έκανε όλη τη δύσκολη και χρονοβόρα δουλειά: Το «μοντάρισμα» αυτού του διάσπαρτου υλικού, σε χρόνο ρεκόρ και μ’εμένα να τον πιέζω κι’ απο πάνω.... Για ν’αποφύγουμε τις παρερμηνείες:  Μόλις  που αρχίσαμε την καταγραφή και μας  έλλειψε ο χρόνος...Οι πιό πολλές φωτογραφίες «κοιμώτανε» ήσυχα στα μπαούλα και στα ντουλάπια καί με το χρόνο θόλωσαν! Οι τεχνικές της φωτογραφίας έχουν αλλάξει και μπορούμε να καλυτερέψουμε κάπως την εικόνα. Αδύνατο όμως  να επικοινωνήσουμε με όλους τους νιππιανούς, ανά τον κόσμο κι εδώ χρειαζόμαστε τη συνεργασία σας... Γι’ αυτό και δεν προλάβαμε να συγκεντρώσουμε όλα τ’αντίτυπα που ξέρουμε πως υπάρχουν. Ετοιμάζουμε όμως  ένα CD που θα περιλαμβάνει αυτές  και τις υπόλοιπες.  Θα ενημερωθήτε όταν θα είναι έτοιμο και διαθέσιμο..., Σε πολλές απ’αυτές, που θα δείτε,δεν αναγνωρίζουμε όλους  αυτούς που εικονίζονται, γι’αυτό τις αριθμήσαμε, μήπως εσείς μπορείτε να εντοπίσετε κάποιον γνώριμο σας πρόσωπο. Σας παρακαλούμε: Σημειώσετε τον αριθμό της φωτογραφίας  και  επικοινωνήστε μαζί μας.  Τα χαρακτηριστικά αυτών των νιππιανών, δεν πρέπει να σβήσουν οριστικά από τη μνήμη μας, γιατί θα... «πεθάνουν». Σε μερικές απ’αυτές βλέπουμε, επαναστάτες, παληούς αγωνιστές, Τουρκοφάγους, Μακεδονομάχους,  ήρωες της Μικρασιατικής εκστρατείας, των παγκοσμίων πολέμων και μεταπολεμικά. Μερικοί έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ελληνική ιστορία και πολλοί δεν ξαναείδανε το Νίππος, δεν «γύρισαν»...

Μερικοί χωριανοί μας, συμμετέχουν στη γιορτή μας, καθένας κατά μπόρεση. Γι’αυτό η σύναξή μας, θάχει την ξεχωριστή «γλύκα» της αγάπης και της προσφοράς των ντόπιων, για τον τόπο τους, Τους ευχαριστούμε ιδιαίτέρως, καθώς κι’ όλους τους δωρητές των λαχνών, την Ειρήνη Ιωσηφίδου-Αποστολάκη για τα όμορφα μπρελόκ, που δόθηκαν στην είσοδο, όπως και τους μουσικούς μας, το δήμαρχο κ. Κουκιανάκη, τις υπηρεσίες του Δήμου, τα μέλη του Συλλόγου «Περβολίτσια» κι’ όσους μας βοήθησαν στην ετοιμασία.  Ο Σύλλογος «Περβολιτσια» καί εγώ προσωπικά σας ευχαριστούμε πολύ, γιατί είστε εδώ  και είχατε και ... υπομονή!    
          
Καλή βραδυά και καλή όρεξη.                                                                                                                                
Γιώργος Κοτσιφάκης  Μανούσος Γκούβερης, Γιώργος Μαρκετάκης



Ο παπα-Μιχάλης Χριστουλάκης
Η βουλετίνα Χανίων του Σύριζα Βάλια Βαγιωνάκη
Ο Νιππιανός δήμαρχος Αποκορώνου Χαρ. Κουκιανάκης
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νιππιανών Αθήνας Στρατής Βρουβάκης

Ο παλαίμαχος δάσκαλος, ποιητής και δημοσιογράφος Βαγγέλης; Κακατσάκης

Ο Λευτέρης Τσουράκης, Πρόεδρος του παλιού Συλλόγου Νιππιανών Χανίων "Το Ραφιόλι" και στέλεχος σήμερα των Ιδρυμάτων "Αγία Σοφία" και "Ελευθέριος Βενιζέλος"
Παρουσίαση μελέτης ανάπλασης του Νίππους από γραφείο μελετών μετά από ανάθεση του Δήμου 

Η πλατεία του χωριού ήταν γεμάτη. Και στο τέλος έγινε κλήρωση των λαχνών που είχαν πουληθεί και μοιράστηκαν τα δώρα στους τυχερούς.



                                                                                                







Δόθηκε η υπόσχεση ότι η σύναξη θα επαναληφθεί. Εκφράστηκε η επιθυμία μα και η ανάγκη των Νιππιανών να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στην πλατεία του χωριού. Και θα το ξανακάνουμε!