Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Καλή χρονιά το 2018!




Ευχόμαστε η καινούργια χρονιά, το 2018, 

να φέρει αγάπη και ζεστασιά στις καρδιές μας,

να έχουμε υγεία, ομόνοια και ανθρωπιά,

να είμαστε δημιουργικοί και δραστήριοι.

Ευχόμαστε ειρήνη και αγάπη σε όλο τον κόσμο.


Εύη   Packeu - Κακατσάκη

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Ελπινίκη Αποστολάκη - Ιωσηφίδου: Μια Νιππιανή στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ



Μια Χανιώτισσα μας “οδηγεί” στο μέλλον

του Γιάννη Λυβιάκη

Η Ελπινίκη Αποστολάκη - Ιωσηφίδου μιλά για τη συμμετοχή της στην έρευνα για τα αυτοκίνητα της νέας εποχής

Στην έρευνα για τα –φιλικά προς το περιβάλλον- ηλεκτρικά αυτοκίνητα, που αποτελούν το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας, εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ μια ερευνήτρια με καταγωγή από το Νίππος Αποκορώνου Χανίων!

Πρόκειται για την Ελπινίκη Αποστολάκη – Ιωσηφίδου, η οποία μελετά μεθόδους ελεγχόμενης φόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, δεδομένου ότι, όπως μας λέει, ενάμιση εκατομμύριο οχήματα μηδενικών εκπομπών καυσαερίων είναι ο στόχος για τη πολιτεία της Καλιφόρνιας μέχρι το 2025.

Ηδη, η 32χρονη Ελπινίκη, έχει δώσει συνεντεύξεις σε αμερικάνικα ΜΜΕ, όπως στην εφημερίδα Delaware Beach Life για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Όπως μας λέει η ίδια, η φυγή για έναν νέο από την Ελλάδα δεν είναι εύκολη, όσο για τη ζωή στην Αμερική, θεωρεί ότι «εκτιμούν και ανταμείβουν τη δουλειά σου (και δεν εννοώ μόνο χρηματικά)» και ότι «υπάρχει αξιοκρατία», όμως, «αν οι συνθήκες στην Ελλάδα βελτιώνονταν με χαρά θα γύριζα πίσω και πόσο μάλλον στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στα Χανιά».

Η Ελπινίκη Αποστολάκη είναι Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Ηλεκτρικών Υπολογιστών του Ε.Μ.Π., εργάστηκε σχεδόν ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα στον τομέα της αιολικής ενέργειας πριν φύγει για το εξωτερικό. Το 2011 πήγε για Μεταπτυχιακές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου της Σκωτίας με αντικείμενο τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στη συνέχεια έγινε δεκτή για διδακτορικές σπουδές στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Ντέλαγουερ (Delaware) στις Η.Π.Α.

Όπως μας λέει η ίδια, «στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ έγινα μέλος του ερευνητικού προγράμματος, vehicle to grid (V2G), του διακεκριμένου καθηγητή Willett Kempton, ο οποίος το 1997 δημοσίευσε ένα από τα πρώτα επιστημονικά άρθρα πάνω στην τεχνολογία V2G. H τεχνολογία V2G επιτρέπει στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να δίνουν ηλεκτρική ενέργεια πίσω στο ηλεκτρικό δίκτυο. Μάλιστα, δεδομένου ότι τα αυτοκίνητα μας είναι παρκαρισμένα περίπου 95% της ημέρας, οι κάτοχoι ηλεκτρικών αυτοκινήτων, με αυτή τη τεχνολογία, έχουν τη δυνατότητα είτε να τροφοδοτήσουν το ηλεκτρικό δίκτυο σε ώρες αιχμής, είτε να συνεισφέρουν στην εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης μέσω υπηρεσιών “grid services”. Ουσιαστικά το σύστημα είναι ένας τρόπος αποθήκευσης και εξισορρόπησης που είναι μείζον πρόβλημα όταν η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται από ανανεώσιμες πηγές. Στη διατριβή μου, μέσω πειραματικών διαδικασιών, αναλύω τις ηλεκτρικές απώλειες κατά τη διάρκεια της φόρτισης και αποφόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, δίνοντας λύσεις για την επίτευξη της μέγιστης απόδοσης. Η δουλειά μου δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Energy, The International Journal, απο τον Elsevier (https://doi.org/10.1016/j.energy.2017.03.015)».

Η Ελπινίκη Αποστολάκη σημειώνει ότι στο πλαίσιο του συγκεκριμένου ερευνητικού προγράμματος, συνεργάστηκε με τη BMW και επίσης είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί και με τη Honda και το Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας των Η.Π.Α. στο Κολοράντο ενώ έκανε πρακτική στο Twitter (Hardware Engineering Team) και στην κατασκευαστική εταιρεία ανεμογεννήτριων Gamesa Wind US, η οποία συγχωνεύτηκε με τη Siemens από την άνοιξη του 2017 – “Siemens Gamesa Renewable Energy”.

«Η εφημερίδα Delaware Beach Life μου πήρε συνέντευξη σχετικά με την εμπειρία μου της αναρρίχησης στα 80 μέτρα από το εσωτερικό της ανεμογεννήτριας η οποία απαιτεί ικανότητα για αναρρίχηση, τεχνικές γνώσεις, και αυστηρή τήρηση των μέτρων ασφαλείας.

Εκπροσώπησα για δύο χρόνια τις γυναίκες ηλεκτρολόγους μηχανικούς και μηχανικούς υπολογιστών στο πανεπιστήμιο, και έλαβα υποτροφία για τη συμμετοχή μου σε τρία συνέδρια γυναικών μηχανικών στην Αμερική. Μέσα από τις πολύτιμες και πολυποίκιλες εμπειρίες μέχρι τώρα, γνώρισα εξαιρετικούς επιστήμονες και μηχανικούς. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, η ανταμοιβή είναι τεράστια. Ονειρεύομαι τη μέρα όπου στους δρόμους θα έχουμε ηλεκτρικά οχήματα, η ηλεκτροδότηση θα πραγματοποιείται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και θα έχουμε ένα καθαρότερο περιβάλλον», σημειώνει η Ελπινίκη Αποστολάκη.

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Για την έρευνα πάνω στην οποία τώρα εργάζεται, μας λέει:

«Από τον Σεπτέμβρη του 2017, είμαι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκελεϊ στην Καλιφόρνια, και πιο συγκεκριμένα στο “Κέντρο ‘Ερευνας για την Αειφόρο Ανάπτυξη των Mεταφορών” (Transportation Sustainability Research Center). Ενάμιση εκατομμύριο οχήματα μηδενικών εκπομπών καυσαερίων είναι ο στόχος για τη πολιτεία της Καλιφόρνιας μέχρι το 2025. Η ραγδαία αύξηση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αποτελεί μια πρόκληση για το ηλεκτρικό δίκτυο. Αν υποθέσουμε ότι όλοι βάζουν το αυτοκίνητο τους για φόρτιση περίπου την ίδια ώρα, για παράδειγμα επιστρέφοντας από τη δουλειά, σίγουρα θα επηρεαστεί η ομαλή λειτουργία και η αξιοπιστία του ηλεκτρικού δικτύου. Στο ερευνητικό πρόγραμμα που συμμετέχω, μελετάμε μεθόδους ελεγχόμενης φόρτισης, ικανοποιώντας και τους οδηγούς ηλεκτρικών αυτοκίνητων αλλά και διασφαλίζοντας την αξιοπιστία του ηλεκτρικού δικτύου. Το μέλλον δείχνει αισιόδοξο, καθώς πανεπιστήμια συνεργάζονται με αυτοκινητοβιομηχανίες και εταιρείες ηλεκτροδότησης δίνοντας λύσεις προς αυτήν τη κατεύθυνση, παρέχοντας μάλιστα κίνητρα στους οδηγούς ώστε να προτιμήσουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα».

Η ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στο ερώτημα πως είναι για ένα νέο η φυγή από την Ελλάδα, πως η επαγγελματική ζωή στις ΗΠΑ και αν θα επέστρεφε στη χώρα μας, απαντά:

«Η φυγή για έναν νέο από την Ελλάδα δεν είναι εύκολη. Ποιός δεν επιθυμεί να ζει στη χώρα που γεννήθηκε, κοντά στην οικογένεια του και τους αγαπημένους του ανθρώπους; Παρ’ όλα αυτά γεγονός είναι ότι στο εξωτερικό, και μάλιστα στην Αμερική, από τη προσωπική μου εμπειρία, εκτιμούν και ανταμείβουν τη δουλειά σου (και δεν εννοώ μόνο χρηματικά). Υπάρχει αξιοκρατία, δεν σου κλείνουν τον δρόμο άνθρωποι γνωστικά ανεπαρκείς που κάποιος τους έβαλε εκεί, πράγμα που σου δίνει δύναμη, θάρρος και χαρά να συνεχίσεις. Νιώθεις ότι η αγάπη σου για αυτό που κάνεις και ο κόπος σου δεν πάει ποτέ χαμένος. Εμένα προσωπικά μου αρέσει η ζωή στην Αμερική, καθώς συνδυάζει καλές συνθήκες εργασίας με υπέροχα μέρη για εξορμήσεις. Όμως, αν οι συνθήκες στην Ελλάδα βελτιώνονταν με χαρά θα γύριζα πίσω και πόσο μάλλον στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στα Χανιά».

Η ίδια δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τους γονείς της που, όπως λέει, «με ενθάρρυναν και με στήριξαν, και συνεχίζουν να με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα».

...................................................................

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα Χανιώτικα Νέα στις 23 Οκτωβρίου 2017.

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Η καλοκαιρινή εκδρομή στην Ελεύθερνα, στο Αρκάδι και στην Πρέβελη




Η καλοκαιρινή εκδρομή με το Σύλλογο «ΠΕΡΒΟΛΙΤΣΙΑ» 

Όλοι μας είχαμε ανάγκη να ξεφύγουμε - έστω και μια μέρα - απο τις σκοτούρες χωρίς σοβαρές ελπίδες για σύντομη βελτίωση της δύσκολης καθημερινής πραγματικότητας στη ζωή μας... Γι’ αυτό το πρωί, 25 Ιουλίου πήραμε το δρόμο για τα Ρεθεμνιώτικα. Φτάσαμε στις Μαργαρίτες, ήπιαμε τον πρώτο καφέ, θαυμάσαμε τα ωραία κεραμεικά που έφτιαχναν μπροστά μας οι έμπειροι και ταλαντούχοι αγγειοπλάστες, μέχρι ν’ανοίξει το μουσείο Ελεύθερνας (πρώην Πρινές) που απέκτησε το πιο άριστα εξοπλισμένο - ακόμη και ηλεκτρονικά - νεόκτιστο μουσείο, είναι το καινούργιο στολίδι της Κρήτης και περιέχει τα ευρήματα των μέχρι τώρα ανασκαφών και θα εμπλουτισθεί πολύ περισσότρο απο τις έρευνες που θα συνεχίζονται για πολύ ακόμη. 

Άποψη του αρχαιολογικού χώρου της Ελεύθερνας από το Πυργί.
(Πληροφορίες για τον αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο εδώ)
Στην Ελεύθερνα, ισχυρή αρχαία πόλη-κράτος αναφέρεται ο Όμηρος σε στίχους της Ιλιάδας και της Οδύσσειας όπως και ο Ηρόδοτος και ο Σκύλακας. Θεωρείται η «αυγή του Ελληνικού πολιτισμού» οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί ειδήμονες συμφωνούν ότι συμπίπτει χρονικά με τα Ομηρικά έπη. 

Η Μονή Αρκαδίου (Πληροφορίες εδώ)
Η Ι.Μονή Αρκαδίου είναι μια «πετρέ» απο τό μουσείο και βέβαια πήγαμε να προσκυνήσουμε και ν’ανάψουμε το πρώτο κεράκι της ημέρας, πριν διασχίσουμε κάθετα την Κρήτη μέχρι την παραλία του Πλακιά και με τελικό προορισμό την Ι.Μονή Πρέβελης. Η διαδρομή μας έκανε πολύ καλό «στην ψυχή και στα μάτια» γιατί ο οδηγός του λεωφορείου μας, μετατράπηκε αυθόρμητα σε...ξεναγό και μας πέρασε απο πολλά, όμορφα, καθαρά και νοικοκυρεμένα χωριά, μικρά και μεγάλα. Χορτάσαμε και μόνο βλέποντας τις φορτωμένες ελιές: «βεντέμα υπόσχεση καλής λαδοχρονιάς». 

Είχαμε μαζί μας και μια μικρή ομάδα ενθουσιασμένες Αμερικανίδες φοιτήτριες, εθελόντριες του προγράμματος «Learn entrerprise» που με βάση το Νίππος δίνουν δωρεάν μαθήματα αγγλικών στα παιδιά του Αποκόρωνα, φιλοξενούμενες απο τους γονείς. Ηταν και γι’αυτές μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν απο κοντά ένα μεγάλο και πολύ όμορφο κομμάτι της Κρήτης. Το απόλαυσαν και...θα ξανάρθουν το προσεχές καλοκαίρι! 

Η Μονή Πρέβελη (Πληροφορίες εδώ)
Ο όμορφος Πλακιάς μας περίμενε με ήσυχη θάλασσα, μερικοί έκαναν και μπάνιο. Σκορπιστήκαμε στις ταβέρνες και μας άρεσε η περιποίηση κι’ η νόστιμη κουζίνα σε λογικές τιμές. Ενας περίπατος στστην παραλία πριν φύγουμε ευχαριστημένοι για τη Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Ι. Μονή του Πρέβελη με την πλούσια ιστορία και το ένδοξο παρελθόν της για την ενεργή συμμετοχή των αδελφών μοναχών σε όλους τους εθνικούς αγώνες που χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού σε ολόκληρη την Κρήτη. Εδώ το οξύμωρο: συνεργασία της θρησκείας και των όπλων! Ομως αυτή τη φορά με ιδιαίτερη επιτυχία και αποτελεσματικότητα. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία... «Στου Πρέβελη» και σήμερα οι μαρμάρινες αναμνηστικές πλάκες μαρτυρούν την πίστη και τη γεναιότητα των μοναχών και όλων των «απ’έξω» εθελοντών που έλαβαν μέρος - πολλοί απ’αυτούς θυσίασαν και τη ζωή τους γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό. Μια αίσθηση γαλήνης μας υποδέχτηκε και μας συνόδευε συνεχώς στην επίσκεψη του απέριττου και πεντακάθαρου ιστορικού μοναστηριού - είχε αρχίσει η λειτουργία όταν φτάσαμε- κι’ ανάψαμε το δεύτερο κεράκι της ημέρας σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα στην γεμάτη απο πιστούς μικρή εκκλησία. Επρεπε όμως να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Αφήσαμε στην κάτω αυλή της Ι.Μονής την ειρήνη του Πρέβελη σε μοναχούς και επισκέπτες και στα ήσυχα ελαφάκια των μοναχών, που έτρωγαν τα σανά τους αδιάφορα. 





Η διαδρομή της επιστροφής ήταν πολύ εντυπωσιακή μέσα απο το γνωστό «Κουρταλιώτικο» φαράγγι και γυρίσαμε στο Νίππος μας κουρασμένοι μεν αλλά και πολύ ικανοποιημένοι απο την γεμάτη όμορφιά και καινούργιες γνώσεις ημέρα, που περάσαμε όλοι μαζί περιπλανώμενοι. Επιτέλους να και μιά μέρα που οι έγνοιες δεν είχαν την προτεραιότητα και μας έρχονταν και πολλές θετικές σκέψεις.... Ψυχικό βάλσαμο ηταν αυτή η περιήγηση στην ιστορία και στις ομορφιές της Κρήτης. Τη χαρήκαμε αυτη την έξοδο και... θα το ξανακάνουμε! Δοκιμάστε κι’ εσείς τη συνταγή μας, ή ακόμη καλύτερα: ελάτε μαζί μας στην επόμενη εκδρομή!

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ 

Εύη - Packeu - Κακατσάκη e:mail: evianippos@hotmail.fr  


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Καλή χρονιά το 2017!





Χιόνισε στα μέρη μας με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς (φωτογραφία του Βαγγέλη Κακατσάκη)



Ευχόμαστε η καινούργια χρονιά, το 2017, να φέρει στις καρδιές μας 
την ελπίδα και τη ζεστασιά που όλοι έχουμε ανάγκη,
να έχει αγάπη, υγεία, ομόνοια, ανθρωπιά, δημιουργία.

Ευχόμαστε ειρήνη και αγάπη σε όλο τον κόσμο.


ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2017

Για το Δ.Σ και όλα τα μέλη του Συλλόγου Περβολίτσια

Η πρόεδρος

Εύη   Packeu - Κακατσάκη

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Κινηματογραφική βραδιά στο Νίππος




Λίγοι απο μας έχουν ξεχάσει τα παιδικά μας χρόνια - εκεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 50 – 60.  Εχουν περάσει τόσες δεκάδες χρόνια από τότε που σπάνια ερχόταν ο «κινηματογράφος» στο χωριό. Ακόμη έχουμε στ’αυτιά μας το μεγάφωνο που... μας ξεκούφαινε, αναγγέλλοντας το  καλό μαντάτο που θα μας οδηγούσε στο μαγικό κόσμο που μας περίμενε στο καφενείο του Κοτσιφονικολή!

Εμείς οι μικρότεροι ανυπομονούσαμε νά βραδυάσει κι’ όλο εκείνο τ’απόγευμα κάναμε υπάκουα τις δουλειές και τις αγγαρείες που μας ζητούσαν οι γονείς μας, για να μας επιτρέψουν να πάμε να δούμε τους ανθρώπους που «περπατούσαν στον τοίχο» του καφενείου και...δεν έπεφταν!! 

Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τη «γρέ Ψύλλαινα» που φοβόταν πως «θα τσουρίσουνε» απο τον τοίχο!   Δεν είχα ξεκάθαρη ιδέα, με τις τότε τεχνικές γνώσεις μου, αλλά ακόμη και σήμερα που ξέρω το πώς γίνεται, πάλι προτιμώ να θυμούμαι εκείνη τη μαγεία, τη γιορταστική ατμόσφαιρα και τη γκαζόζα - στα 3 - που πίναμε...  



Ο Μανώλης  Ροδινός παλαιός, καλός κινηματογραφιστής που αγαπά αυτό που κάνει, ήρθε το Σάββατο βράδυ 17 του Σεπτέμβρη  στο καφενείο με 15 παληά σπάνια και δυσεύρετα μηχανήματά λήψης και προβολής του «σινεμά»,  το αρχαιότερο που είδαμε - χρονολογείται απο το 1891!

Όλα τα εκθέματα  προέρχονται από το  «Κέντρο Πολιτισμού και Λαογραφίας» που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στο Ατσιπόπουλο και προσπαθεί με  μεράκι να το συντηρήσει, ώστε όλα να λειτουργούν ακόμα και σήμερα. Τα τοποθέτησε στα τραπεζάκια και στα μπεντένια και με τον κατάλληλο φωτισμό, τα περιεργαστήκαμε και τον ζαλίσαμε ρωτώντας συνέχεια. Θαυμάσαμε ιδιαίτερα μέσα στο καφενείο την έκθεση με συλλεκτικές φιγούρες του Καραγκιόζη και το σεράï, είναι ζωγραφισμένα με πορφύρα και διατηρούν τη φρεσκάδα και τα χρώματά τους, και το βιογραφικό τους γραμμένο το 1912 απο τον καραγκιοζοπαίχτη Χασανάκο.


Βέβαια είχε και video - από παράσταση Καραγκιόζη - που προβλήθηκε στην αρχή και τα παιδιά όπως κι’ οι μεγάλοι το διασκέδασαν και το σχολίασαν όπως του πρεπε.

Η επιλογή από τις διαθέσιμες  παληές ασπρόμαυρες ταινίες ήταν το πιό δύσκολο! Πώς να διαλέξουμε ποιάν απ’  όλες θα μας «παίξει»; Απ’όλους που είμαστε παρόντες, ο καθε ένας είχε τη δική του προτίμηση, με τα δικά του κριτήρια! Τελικά, είδαμε την ταινία: «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω», δεκαετίας του 60 και με διάρκεια 101 λεπτών - έχει χαρακτηριστεί σαν ένα «ελληνικό γουέστερν» με πολλή δράση και πολλές περιπέτειες.

Δεν είχε - ούτε έχει - κάποια σημασία το «έργο» που είδαμε, μόνο η νοσταλγία εκείνης της εποχής μας ξανάνιωσε και γυρίσαμε με πολλή τρυφερότητα πίσω στα μικράτα μας κι’αυτό μας άρεσε τόσο πολύ...

Καλό χειμώνα σε όλους.
Εύη - Packeu – Κακατσάκη

evianippos@hotmail.fr



Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Στην Παναγιά την Περβολιτσιανή, 8 Σεπτεμβρίου 2016




Μια γλυκειά, ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε την Πέμπτη 8 του Σεπτέμβρη, τη μέρα που γιορτάζουμε το Γενέσιο της Παναγίας στην Παναγιά την Περβολιτσιανή. 


















Λιγότεροι από πέρυσι, όμως όσοι μπορέσαμε να βρεθούμε, ανταμειφθήκαμε με την καλή παρέα και τα νόστιμα κεράσματα που είχαν ετοιμάσει γυναίκες του συλλόγου.













Και πάλι φέτος, ο Ρότζερ και η Σου, ως καλοί οικοδεσπότες αυτής της γειτονιάς,  μας κάλεσαν στο σπίτι τους για έναν καφέ. Και τι δεν είχαν, από καφέ και τσάι, μέχρι τσικουδιά και αγγλικά κέικ που έφτιαξε η Σου και κυρίως μια ζεστή αγκαλιά για όλους μας.








Και του χρόνου!

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Κουκλοθέατρο στο Νίππος


Τα καλοκαιριάτικα βραδάκια στο χωριό μας στην αυλή του Σχολείου, χώρος τεράστιος που τ’ άλλα χωριά μας «ζηλεύουν» είναι ό,τι χρειάζεται για να μπορούν να μείνουν τα παιδιά έξω για ένα θέαμα προσαρμοσμένο στην ηλικία τους ή απλώς να παίξουν. 


Ομως η μεγάλη αυτή αυλή, δεν έχει την πολυτέλεια έστω και του ελάχιστου φωτισμού. Τα παιδιά μας για ευνόητους λόγους ασφάλειας, δεν μπορούν να επωφεληθούν του χώρου, να εκτονωθούν και να παίξουν στα σκοτεινά, ούτε καν τα καλοκαίρια. Δεν υπάρχει πόρτα στην είσοδο, αυτοκίνητα και οι μηχανές μπαίνουν, παρκάρουν ανεξέλεγκτα και κάνουν και... «ροντέο»!! 







Αυτοσχεδιάσαμε λοιπόν το βράδυ της 29ης Ιουλίου: Μαστορεύντας με μακρυές μπαλαντέζες για προμήθεια ρεύματος, ένα μεγάλο τραπέζι σαν σκηνή και σαν αυλαία το υπερταλαιπωρημένο υπόστεγο. Παρ’ όλες όμως τις κόντρες, το εικαστικό θέατρο Κούκλας «Πράσσειν Άλογα» της Εμμανουέλας Καποκάκη - κατάγεται απο το Βαφέ - μας χάρισε μια πολύ ωραία προσαρμογή βασισμένη σ’ ένα ποιητικό παληό παραμύθι της Μάνης: «Ο Ζαχαροζυμωμένος» με μουσική Κώστα Μπεβεράτου και φωτισμούς Τάσου Παλαιορούτα. Είχε απ’ όλα η ωραία αυτή παράσταση: Ηθοποιό - αφηγητή, Κούκλα ως κεντρικό ήρωα, αλλά σε ανθρώπινη διάσταση, Γαντόκουκλες και Κούκλες φτιαγμένες απο την ίδια την πολυτάλαντη Εμμανουέλα Καποκάκη, είχε δισδιάστατες φιγούρες και μηχανικά παιχνίδια, είχε ποίηση, χιούμορ, τραγούδι, ευαισθησία, το ωραίο όνειρο ήταν γεμάτο απο παιδική φρεσκάδα!







Μας εντυπωσίασε όλους μας, μικρούς και μεγάλους, η αναπάντεχη «φρονιμάδα» των παιδιών κι’ ήταν χαρά Θεού να τα βλέπουμε να παρακολουθούν με προσοχή και ησυχία τις περιπέτειες της ηρωίδας Ταρώ, για παραπάνω απο μια ώρα!. Τα χαρήκαμε και τα καμαρώσαμε εκείνο το βράδυ, που όλοι «πιάσαμε» αυτό το μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για τα σημερινά και τα αυριανά νειάτα του τόπου μας... 


Ευχαριστούμε το Δήμο Αποκορώνου που πρόσφερε την όμορφη αυτή «αποσπερίδα» στα παιδιά αλλά και στούς γονείς του χωριού μας. 


Εύη - Packeu – Κακατσάκη 
evianippos@hotmail.fr