Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Κινηματογραφική βραδιά στο Νίππος




Λίγοι απο μας έχουν ξεχάσει τα παιδικά μας χρόνια - εκεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 50 – 60.  Εχουν περάσει τόσες δεκάδες χρόνια από τότε που σπάνια ερχόταν ο «κινηματογράφος» στο χωριό. Ακόμη έχουμε στ’αυτιά μας το μεγάφωνο που... μας ξεκούφαινε, αναγγέλλοντας το  καλό μαντάτο που θα μας οδηγούσε στο μαγικό κόσμο που μας περίμενε στο καφενείο του Κοτσιφονικολή!

Εμείς οι μικρότεροι ανυπομονούσαμε νά βραδυάσει κι’ όλο εκείνο τ’απόγευμα κάναμε υπάκουα τις δουλειές και τις αγγαρείες που μας ζητούσαν οι γονείς μας, για να μας επιτρέψουν να πάμε να δούμε τους ανθρώπους που «περπατούσαν στον τοίχο» του καφενείου και...δεν έπεφταν!! 

Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τη «γρέ Ψύλλαινα» που φοβόταν πως «θα τσουρίσουνε» απο τον τοίχο!   Δεν είχα ξεκάθαρη ιδέα, με τις τότε τεχνικές γνώσεις μου, αλλά ακόμη και σήμερα που ξέρω το πώς γίνεται, πάλι προτιμώ να θυμούμαι εκείνη τη μαγεία, τη γιορταστική ατμόσφαιρα και τη γκαζόζα - στα 3 - που πίναμε...  



Ο Μανώλης  Ροδινός παλαιός, καλός κινηματογραφιστής που αγαπά αυτό που κάνει, ήρθε το Σάββατο βράδυ 17 του Σεπτέμβρη  στο καφενείο με 15 παληά σπάνια και δυσεύρετα μηχανήματά λήψης και προβολής του «σινεμά»,  το αρχαιότερο που είδαμε - χρονολογείται απο το 1891!

Όλα τα εκθέματα  προέρχονται από το  «Κέντρο Πολιτισμού και Λαογραφίας» που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στο Ατσιπόπουλο και προσπαθεί με  μεράκι να το συντηρήσει, ώστε όλα να λειτουργούν ακόμα και σήμερα. Τα τοποθέτησε στα τραπεζάκια και στα μπεντένια και με τον κατάλληλο φωτισμό, τα περιεργαστήκαμε και τον ζαλίσαμε ρωτώντας συνέχεια. Θαυμάσαμε ιδιαίτερα μέσα στο καφενείο την έκθεση με συλλεκτικές φιγούρες του Καραγκιόζη και το σεράï, είναι ζωγραφισμένα με πορφύρα και διατηρούν τη φρεσκάδα και τα χρώματά τους, και το βιογραφικό τους γραμμένο το 1912 απο τον καραγκιοζοπαίχτη Χασανάκο.


Βέβαια είχε και video - από παράσταση Καραγκιόζη - που προβλήθηκε στην αρχή και τα παιδιά όπως κι’ οι μεγάλοι το διασκέδασαν και το σχολίασαν όπως του πρεπε.

Η επιλογή από τις διαθέσιμες  παληές ασπρόμαυρες ταινίες ήταν το πιό δύσκολο! Πώς να διαλέξουμε ποιάν απ’  όλες θα μας «παίξει»; Απ’όλους που είμαστε παρόντες, ο καθε ένας είχε τη δική του προτίμηση, με τα δικά του κριτήρια! Τελικά, είδαμε την ταινία: «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω», δεκαετίας του 60 και με διάρκεια 101 λεπτών - έχει χαρακτηριστεί σαν ένα «ελληνικό γουέστερν» με πολλή δράση και πολλές περιπέτειες.

Δεν είχε - ούτε έχει - κάποια σημασία το «έργο» που είδαμε, μόνο η νοσταλγία εκείνης της εποχής μας ξανάνιωσε και γυρίσαμε με πολλή τρυφερότητα πίσω στα μικράτα μας κι’αυτό μας άρεσε τόσο πολύ...

Καλό χειμώνα σε όλους.
Εύη - Packeu – Κακατσάκη

evianippos@hotmail.fr



Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Στην Παναγιά την Περβολιτσιανή, 8 Σεπτεμβρίου 2016




Μια γλυκειά, ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε την Πέμπτη 8 του Σεπτέμβρη, τη μέρα που γιορτάζουμε το Γενέσιο της Παναγίας στην Παναγιά την Περβολιτσιανή. 


















Λιγότεροι από πέρυσι, όμως όσοι μπορέσαμε να βρεθούμε, ανταμειφθήκαμε με την καλή παρέα και τα νόστιμα κεράσματα που είχαν ετοιμάσει γυναίκες του συλλόγου.













Και πάλι φέτος, ο Ρότζερ και η Σου, ως καλοί οικοδεσπότες αυτής της γειτονιάς,  μας κάλεσαν στο σπίτι τους για έναν καφέ. Και τι δεν είχαν, από καφέ και τσάι, μέχρι τσικουδιά και αγγλικά κέικ που έφτιαξε η Σου και κυρίως μια ζεστή αγκαλιά για όλους μας.








Και του χρόνου!